Wiera Olchowskaja
Ten rozdział zawiera szczegółowy opis tworzenia wzorów spódnicy z czterech figurowych klinów z niskim stanem oraz dwóch stylów przyciętych spodni - bryczesów z paskiem i bryczesów „kombi”. Podano również spodnie ze szczegółowym opisem budowy na rysunkach.
Ponadto brane są pod uwagę cechy szycia i cięcia produktów w talii z niską talią, co niewątpliwie zainteresuje domowych projektantów mody i początkujących projektantów mody, którzy chcą samodzielnie tworzyć wzory na odzież damską.
Rozdział rozpoczyna się krótkim opisem zasad (wzorów), które określają wizualne proporcje postaci.
I dalej w tym fragmencie rozważa się spódnicę z czterech figurowych klinów z niską talią ...
Produkty paskowe
Po przestudiowaniu typów postaci przejdźmy do rozważenia proporcji ubrań, które zmieniają wizualne wrażenie postaci. W tym rozdziale skupimy się na produktach paskowych.
Jeśli podsumujemy wszystko, co zostanie powiedziane poniżej, możemy zidentyfikować szereg wzorców, które określają widoczne proporcje. Uwaga: „pozorne” proporcje często mogą zniekształcić rzeczywiste.
W ten sposób zasada pierwsza i co najważniejsze:
Nisko osadzone kokietki, paski i kieszenie optycznie skracają nogi. W związku z tym stosunkowo wysokie położenie tych części, a także przeszacowanie talii lub górnej części produktu w talii, wydłuża nogi.
Zasada druga:
Krótkie bluzki i topy, które nie sięgają do pasa optycznie wydłużają nogi. Dlatego kombinezony lub golfy wpuszczone w spódnicę lub spodnie mają oczywiście odwrotny skutek, jeśli talia pasków jest zaniżona. Innymi słowy, długości i proporcje wszystkich części kostiumu wpływają na postrzeganie proporcji sylwetki.
Zasada trzecia:
Długość spódnicy i spodni należy starannie dobierać. Figury brachymorficzne w większości przypadków powinny unikać „średnich” długości.
Zasada czwarta:
Bluzki o dużej objętości i długości (do fałdu pachwinowego) - skracają nogawki.
Zasada piąty:
Fantazyjne zagięcia, konstruktywne linie i inne niestandardowe rozwiązania w większości przypadków nadają sylwetce ciężkości i zniekształcają postrzeganie prawdziwych proporcji na gorsze.
W tym rozdziale nie będziemy mówić o korekcie percepcji ze względu na wysokość obcasa i obecność platformy, ponieważ każda kobieta wie, że wysoki elegancki obcas wydłuży jej nogi, a wszelkiego rodzaju paski wokół kostki sprawią, że jej krócej.
Zanim przejdziemy do opisu modeli, zastanówmy się nad kwestią długości produktów. Jak wiecie, w magazynach modowych są tylko trzy koncepcje długości: „mini”, „midi” i „maxi”. Nie znalazłem sensownych definicji tych wartości, dlatego podaję własne.
Definicja maxi, midi, mini
Pojęcie długości ubioru kojarzy się z etykietą i przyzwoitością, czyli słowo określające długość spódnicy, spodni czy sukienki mówi nam, którą część nóg kobiety zakrywa ubranie.
„Nogi” w tym przypadku to odległość od fałdu pachwinowego do poziomu podłogi i nie ma znaczenia, jaka jest wysokość pięty. Przy określaniu długości produktu do „długości nogawki” wlicza się piętę. Oznacza to:
„Maxi” - nogi są całkowicie zamknięte.
„Midi” (środek) - nogawki są zamknięte w połowie długości, czyli do kolan.
Definicja pojęcia „mini” nie może być tak jednoznaczna, ponieważ jest bardziej związana z kulturą narodową, społecznymi tabu i dopuszczalnością dla pewnych grup. Ale biorąc pod uwagę fakt, że społeczeństwo nadal zmierza w kierunku emancypacji kobiet i wolności seksualnej, definicję minimalnej długości można zaproponować w następujący sposób.
„Mini” - nogi są całkowicie otwarte, spód produktu znajduje się od 2 do 4 palców poniżej fałdu podpośladkowego lub pachwinowego.
Biorąc powyższe pod uwagę i przyjmując długość nóg jako „jednostkę”, długości pośrednie można nazwać następująco: długość do połowy podudzia to „trzy czwarte”, do kostki „dziewięć dziesiątych”, a do połowy uda „jedna czwarta”.
XNUMX-częściowa plisowana spódnica z niskim stanem
Rozważ Ryc. 30. Przedstawiona na nim postać po lewej stronie jest wyraźnie typu dolichomorficznego. Dlatego patrzy 
proporcjonalna, pomimo niskiego stanu, szerokiego paska i wpuszczonej koszuli.
Środkowa figura należy do typu brachymorficznego: pośladki są niskie, a długość nóg jest mniejsza niż trzy głowy. Wyraźny przykład złego doboru proporcji ubioru.
Figura po prawej ma takie same proporcje jak środkowa, ale szeroki pas podnosi talię i dlatego sylwetka wygląda na długonogą.
Jeśli chodzi o kształt poszczególnych klinów prezentowanego modelu spódnicy, zawiera on jeden sekret: percepcję można skorygować zmieniając proporcje kręconej strony klina. Oznacza to, że jeśli róg, który kończy zakręt, znajduje się wyżej niż środek klina, nogi będą wyglądać na dłuższe.
Model jest cięty za pomocą wzorów.
Основа dość proste. Jego budowę rozpoczynamy od góry do dołu liniami poziomymi: oryginalnym, biodrowym i dolnym. Jak pokazano na ryc. 31.
Narysuj linię na górze kartki. Nazwijmy to oryginalnym. Aby znaleźć linię bioder od pierwotnego poziomu, połóż się 18-19 zobaczyć i znowu od oryginału w dół Głębokość + 3 cmnarysować poziom dna.
Uwaga 1 dla początkujących. Początkowy poziomy poziom może pokrywać się z górnym poziomym cięciem papieru, a jeśli róg arkusza jest prosty, wówczas linia pionowa może pokrywać się z pionowym cięciem arkusza.
Następnie ściśle prostopadle do linii poziomych narysuj pionową linię przy prawej krawędzi arkusza, na którym wykonany jest wzór. Będzie to jedyny pion na rysunku.
Od góry pod kątem prostym utworzonym przez pion i pierwotny poziom, odłóż na bok 5 - 7 cm. Połącz wynikowy punkt z górną częścią kąta prostego utworzonego przez linię pionową i dolną. To jest środkowa część klina.
Szerokość spódnicy wzdłuż bioder oblicza się według wzoru:
1/2 (sob + pt)
Oczywiście uzyskaną wartość należy odłożyć wzdłuż linii bioder od jej przecięcia z pochyloną linią środkową.
A szerokość spódnicy w talii - na wysokości talii:
1/2 + 0,5 cm
Połącz punkty uzyskane wzdłuż linii talii i bioder pochyłą linią prostą - to boczne cięcie klina.
Odcięcie w talii. Aby uzyskać lepsze dopasowanie, skróć środkową część klina o ok 2 cm na przednie kliny i nie tylko 1 cm - do tyłu. Punkty „1” i „2” płynnie łączą się z górnym punktem cięcia bocznego.
Uwaga 2 dla początkujących. W praktyce, aby zaoszczędzić czas i materiały, do rysunku stosuje się obie opcje cięcia talii. Najpierw kliny są cięte wzdłuż górnego cięcia, to znaczy wzdłuż talii tylnego klina, dopasowywany jest wzór i cięte przednie kliny. Ale w tym modelu wszystkie cztery kliny powinny być wykonane z papieru.
Po wykonanych operacjach pozostaje wyrównanie długości odcinków bocznych i środkowych. Aby to zrobić, zmierz długość środkowego cięcia od punktu „1” (środkowy punkt wzdłuż talii tylnego klina) do dołu i odłóż jego wartość wzdłuż bocznego cięcia od najwyższego punktu.
dolne cięcie pokrywa się z poziomem dna w obszarze od środkowego cięcia do środka klina i płynnie wygina się od środka do bocznego cięcia.
Wskazówka 1: jeśli różnica między św. a sob. jest większa 10 cm, to wzór na szerokość klina w talii może wyglądać następująco:
1/2 St + rzutka
W takim przypadku można umieścić zakładkę na każdym klinie lub dwie zakładki tylko na klinie tylnym, jeśli pośladki za bardzo wystają lub ugięcie odcinka lędźwiowego jest zbyt duże.
Przy wygięciu w kości krzyżowej środkowy szew tylnego klina może być lekko wygięty, ale najlepiej zrobić to na przymiarce.
Jeśli potrzebne są rzutki, podziel segment talii klina na pół (ryc. 32).
Aby zbudować jedną zakładkę, cofnij się od punktu podziału w kierunku cięcia bocznego 3 - 5 cm i narysuj środkową linię zakładki o długości 8 -10 cm. Przechyl górną część zakładki do 0,7 - 1 cm w kierunku szwu bocznego. Zmierz rozwiązanie zakładki wzdłuż cięcia talii na pół po obu stronach środkowej linii zakładki. Narysuj zakładkę gładkimi liniami i wyrównaj boki.
Jeśli są dwa zakładki, to środkowa linia pierwszego zakładki zaczyna się od środka cięcia w pasie, środkowa linia drugiego zakładki dzieli ponownie połowę cięcia w pasie na pół. Zwróć uwagę na fakt, że zakładki mają kształt wachlarza, a ich wierzchołki są zaznaczone poziomymi liniami.
Nie zapomnij sprawdzić, zwłaszcza jeśli tworzysz wzory za pomocą rzutek: złóż wszystkie taliowe części przedniego i tylnego klina, wyłączając szczeliny zaszewek. Suma długości tych odcinków powinna być równa st + 1cm.
zgięcie klina. Aby uprościć zadanie, dołączymy kształt zagięcia do jednego z klinów, a następnie dodamy to samo do każdego z nich.
Podziel środkowy lub boczny szew jednego z klinów na pół i cofnij od punktu podziału o 4 - 5 cm (Rys. 33). Ponownie wróć do punktu środkowego i zbuduj z niego odcinek prostopadły do linii cięcia o długości 5 cm. W górę od „piątki” znajduje się krzywa, płynnie przechodząca w środkową linię klina, aw dół - linia prosta równoległa do tej samej linii środkowej.
Następnie wytnij cztery części zagięcia klina (część zagięcia jest zaznaczona na szaro na ryc. 33) i przyklej je taśmą klejącą do każdego z klinów osnowy po odpowiedniej stronie (ryc. 34).
Pasek na niski stan nie jest prostokątem, jak pasek umieszczony na wysokości pasa.
Aby go wyciąć, musisz zakreślić górną część przedniego i tylnego klina. Jeśli na klinie zbudowana jest zakładka, po wycięciu przyklej kawałki wzoru paska taśmą samoprzylepną (ryc. 33).
Uwaga 3. W rzeczywistości pasek do spódnicy z niskim stanem jest zduplikowaną okładziną, która 
jest ułożona na lewą stronę po niewłaściwej stronie produktu i odwrócona. Jednocześnie dolna krawędź okładziny jest podwinięta, zamieciona, wyprasowana i dopasowana do „twarzy”.
Aby przetworzyć górne cięcie z okładziną, kładzie się je po niewłaściwej stronie spódnicy do góry nogami i obraca.
Naddatki na szwy. Dodaliśmy już rąbek i podstawę dołu, więc odcinamy dolne cięcie poza linią. Pozostaje dodać do reszty szwów, w tym szczegóły paska wzdłuż 1 lub przez 1,5 cm. Jeśli talia nie opada, to cięcie w talii jest wycięte poza linią, nad zaszewkami - „domki”. Wyjątkiem będą szwy z zagięciami: wysokość ich naddatku zależy od metody obróbki.
Układ wykonuje się na lewej stronie tkaniny, podczas gdy tkanina jest ułożona w jednej warstwie, krawędź jest wyrównana z jedną z krawędzi stołu (ryc. 35). Gwint lemiesza znajduje się wzdłuż części, ale jest taki sam dla wszystkich klinów. Linie styku doczołowego klinów osnowowych oraz detale gięcia (są szare) należy przenieść na detale cięcia. Pomogą dokładnie zakończyć montaż. Bardzo ważne jest, aby nie przewracać wzorów jak naleśniki.
Reguła 6. Jeśli tkanina nie jest złożona na pół podczas cięcia, wszystkie wzory są układane napisami do góry.
Reguła 7. Dubbingowanie okładzin jest ściśle zgodne ze wzorem powielonej części. Oznacza to, że kopiowana część powtarza kontury powielonej części, ale bez naddatków na szwy.
Paski wycięte z 4 części. Dlatego, aby skrócić czas, możesz najpierw wyciąć kliny, a następnie złożyć resztki tkaniny na pół i wyciąć kliny paska według tych samych wzorów. Nie zapomnij zaznaczyć, do którego klina należy część paska oraz gdzie ma boczne i środkowe szwy.
Metody obróbki szwów z zagięciem.
Nakładka z odkrytym rozcięciem: Szew z zagięciami jest obrzucany szerokim trzynitkowym ściegiem owerlokowym lub obszyty taśmą skośną. Tak przygotowane cięcie jest nakładane na proste cięcie o tej samej nazwie (np. szew środkowy lewy przedni klin z zagięciem nałożonym na prawą szew środkowy przedni klin bez zginania) i regulowany. W takim przypadku w ogóle nie jest potrzebny dodatek na zakrzywiony szew.- List przewozowy z zamkniętym rozcięciem. W przypadku tej metody przetwarzania dodatek będzie wynosił 1 - 1 cm. Osobliwością tego rodzaju obróbki jest wycinanie szablonu z grubej tektury (ryc. 36), która bardzo dokładnie powtarza kontur wyprasowanego szwu. Następnie na stanowisku do prasowania umieszcza się klin ze wstępnie obszytymi bocznymi i środkowymi szwami, na którym umieszcza się szablon tekturowy w odległości naddatku od krawędzi. W razie potrzeby naddatek jest zwilżany i po zgięciu prasowany.
Płyta 2. Aby wyprasowany naddatek dobrze leżał w obszarze zagięcia, należy go przyciąć, w zależności od szerokości 0,7 - 1 cm, to znaczy bez cięcia do linii zgięcia 0,2 - 0,3 cm.
Nałóż części na siebie, aby połączyć, łącząc prostą linię szwu z linią prostą, którą przeniosłeś na wycięte części.
- Zszyj szew z magazynem: naddatki są normalne, ale detal zagięcia jest dodany po obu stronach klina (rys. 37). Szew wstępnie zachmurzony jest szlifowany do dołu, dokładnie zgodnie z konturem szwu. Następnie górna część szwu jest prasowana przed początkiem zakrętu, róg jest wywracany na lewą stronę, naddatek na zginanie jest nacinany, zamiatany lamówką z górnej części i prasowany. Linie styku klinów podstawy i szczegóły gięcia są łączone i usuwane, gotowa szczelina jest wyginana i umieszczana na klinie, który znajduje się po lewej stronie szwu. Pozostaje go wyprasować i zapiąć. Układ dla tej metody jest inny: tkanina jest złożona na pół dla wszystkich szczegółów.
- Szew z otwartą szczeliną wymaga najbardziej złożonej obróbki, dlatego nie jest zalecany dla amatorów.
Dołącz do mojej społeczności na Viber...
