Podstawa męskiej marynarki z angielskim kołnierzem

Wiera Olchowskaja

Ostrzeżenie: zgodnie z tym artykułem nie można nauczyć się kroić kurtkę, ponieważ opis zawiera tylko samą podstawę wzoru bez dodatkowych szczegółów i niuansów techniki krojenia. Szkolenie z krawiectwa klasycznej odzieży męskiej powinno odbywać się WYŁĄCZNIE pod okiem doświadczonych korepetytorów, którzy są zakwalifikowani jako „krawiec odzieży wierzchniej męskiej”. Ani „projektant mody”, ani „projektant”, ale „krawiec męskiej odzieży wierzchniej”.

Opis podstawy jest publikowany na liczne prośby odwiedzających stronę Very Olkhovskaya, tylko w celu przekazania im poziomu złożoności problemu.

Autor artykułu nie ponosi odpowiedzialności za nieudane próby krojenia kurtek przez domowych projektantów.

Tabela wymiarów do budowy wykroju podstawy męskiej kurtki

Aby zbudować wykrój bazowy na marynarkę (chodzi o kurtkę męską - ryc. 1, ponieważ podobny kobiecy produkt na ramię nazywa się marynarką), potrzebne będą następujące wymiary. Usuń je z rysunku i wpisz do tabeli wymiarów:

W sekcji „obliczone” tabeli wskazane jest wcześniejsze wpisanie i obliczenie wszystkich wzorów dostępnych poniżej w opisie. Znacznie skróci to czas pracy nad rysunkiem, a logika konstrukcji stanie się bardziej zrozumiała.

Vg dla tego projektu jest usuwane z bocznego punktu szyi do najbardziej wypukłego punktu klatki piersiowej.

Budowanie wykroju podstawy marynarki męskiej

Początkowy pion, rozważymy lewą pionową kartkę papieru, będzie ona również służyć pionowo dla środkowego tylnego szwu.

Odsuń się od dolnego poziomego cięcia arkusza 1-2 zobaczyć aby wydłużyć półkę (rys. 2.) i narysować poziomą linię na dole. Zmierz się z tym Dee i narysuj odniesienie poziome dla tyłu.

Wcięcie w talii jest w dół od pierwotnego poziomu o długość Ds. poziom bioder w dół od pasa do

1/2Ds minus 2,5 cm

linia pod pachami - od pasa do

dB minus 2 cm

Poziom ostrza - do 1/3 odległości między poziomem podkroju rękawa a oryginałem.

Uwaga: linie pachy, talii, bioder i dołu są wspólne dla przodu i tyłu, a linie łopatek i oryginalnego tyłu są rysowane tylko na szerokość pleców - około 1/3 szerokości prześcieradła.

Teraz, gdy kontury są gotowe, zacznijmy budować szew środkowy (Rys. 3). Będzie stykać się z oryginalnym pionem tylko w punkcie przecięcia z poziomem łopatek. Na oryginalnym poziomie z tyłu cofnij się od pierwotnego pionu o 0,5 cm, talia - od 2 do 4 cm. Im większe wcięcie, tym wyższy stopień dopasowania produktu. Teraz weźmy średnią - 3 cm. Na biodrach z pierwotnego pionu - na 0,5 cm mniej niż talia.

Środkowy szew jest rysowany w określonej kolejności. Talia i biodra są połączone prostym odcinkiem, który jest przedłużony w linii prostej do dołu. Talia - łopatki: górna trzecia część tego segmentu jest prosta, a dwie trzecie dolne są odchylone 0,3 - 0,5 cm. Łopatki - oryginalne - są połączone płynnie.

Szerokość kiełkowania

1/3 sh + 1,5 cm

mierzone wzdłuż pierwotnego poziomu i od wynikowego punkty szerokości kiełkowania - odstawić wysokość kiełkowania

1/3 szerokości kiełków + 0,5 cm

W utworzonym prawym rogu budujemy dwusieczna długi

Wysokość kiełków 0,6

i narysuj gładką zakrzywioną linię.

Przykładowe wykroje na odzież męską:

Wzory spodni męskich - bielizna termiczna Wzór bluzy z kapturem dla kobiet lub mężczyzn Wzór męskiego płaszcza grochowego z kapturem Wzór spodni sportowych dla mężczyzn Wzór wojskowych spodni taktycznych Wzór "bluza z kapturem-bluza bomber raglan unisex" Wzór "męska skórzana kurtka z kapturem" Wzór "Kamizelka Wassermana"

Stare frezy radzą przy krojeniu wydłużyć środkowy szew z tyłu 0,3 cm do góry (patrz rysunek w dymku), aby zrekompensować pewne naprężenie ściegu maszyny w obszarze rygla. Jeśli nie zostanie to zrobione, na środku kiełka pojawi się małe nacięcie. Nie trzeba w ten sposób wydłużać szwów na ramionach i bokach, ponieważ podkrój rękawa zostanie dopasowany przed podwinięciem rękawa.

cięcie na ramię, jak w sukience, budujemy, łącząc najwyższy punkt kiełka z punkt barkowy, która powstaje na przecięciu dwóch łuków wykonanych o następujących promieniach:

z najwyższego punktu kiełka - R₁ \u1d Dp + XNUMX cmGdzie 1 cm - wielkość zaciągnięcia;

od środkowego szwu w pasie - R₂ = Vpk + 1,5 cmGdzie 1 cm - uniesienie do poduszki naramiennej i nie tylko 0,5 cm dla żartu.

O sutyużce (rys. 4)

Wartość szwu wokół łopatek jest równa 1,5 cm. W przypadku ściśle przylegających produktów szew można zwiększyć do 2 cm. Rozłóż fabułę w ten sposób: 0,5 - 1 cm - w rozcięciu na ramię i 1 cm w pachę W przypadku zgarbionych sylwetek lub jeśli materiał jest sztywny, można podwinąć od ramienia 1 - 2 cm, ale to nie sprawi, że szew w okolicy pach będzie zbędny.

Nawiasem mówiąc, nowoczesne warsztaty krawieckie są wyposażone w specjalne prasy o idealnym kształcie wklęsłości. Detale pleców są umieszczane pod prasą iw ciągu kilku sekund uzyskują idealny kształt pleców. Powierzchnie robocze pras półkowych mają swój specyficzny wklęsły kształt. W domu iw małym atelier musisz ubierać się z żelazkiem i krawiecką poduszką, polegając tylko na oku i kształcie manekina krawieckiego, którym dysponujesz.

Teraz ograniczymy szerokość pleców na wysokości łopatek. Wcześniej całkowity wzrost klatki piersiowej - Pg - rozprowadź między głównymi sekcjami rysunku:

dodaj 30% z tyłu

Shs + 0,3 str

do półki - 40%

Szg + 0,4 str

do pachy pozostałe 30%. szerokość pod pachami obliczamy według wzoru:

(Sg + Pg) - (Shs + Shg + 0,7Pg)

Użyj poniższych wzorów, aby sprawdzić swoje obliczenia.

Szerokość pleców = 0,4Sg + 0,3Pg

Szerokość półki = 0,35Sg + 0,4Pg

Szerokość pod pachami = 0,25Sg + 0,3Pg

Oczywiście wszystkie wzory podano dla liczb warunkowo proporcjonalnych.

Odłóż obliczoną wartość pleców na poziomie łopatek.

Punkt pod pachami dotyka szerokości pleców w pionie - w górę od poziomu pachy do 8 - 9 cm. Można to obliczyć za pomocą wzoru

1/12Cr + 0,3 szerokość pod pachami

Dwusieczna od rogu tylnego podkroju rękawa o 4 cm. Formuła:

Szerokość pod pachami 0,15 + 1,5 cm

I punkt dotykając pachy do poziomu tego samego imienia jest na odległość

1/2 szerokości pod pachami

od pionu określającego szerokość pleców.

Łącząc oba punkty styku przez dwusieczną kąta, otrzymasz tylną połowę krzywej pod pachami.

Tylny szew boczny (Rys. 5). Położenie górnej części bocznego szwu tylnej części kurtki może być różne. Im większy rozmiar i/lub luźniejsza kurtka, tym większa odległość między górną krawędzią podkroju rękawów a pionem określającym szerokość szwu tylnego do bocznego. Tak dla rozmiarów

od 48 do 52 użyj dystansu 1,5 - 2 cm,

na odległość 52 – 56 2 - 4 cm,

dla 56 - 60 wzrost do 4 - 6 cm,

a po 60. wycofujemy się Szerokość pod pachami 1/4.

Powiedzmy, że otrzymaliśmy wartość 2 cm.

Teraz szerokość detalu z tyłu wzdłuż bioder

0,8 szerokość tyłu na wysokości łopatek + odległość do szwu bocznego + 1 cm

Po zmierzeniu obliczonej szerokości od środkowego szwu pleców wzdłuż poziomu bioder, opuść pion od uzyskanego punktu do dołu i narysuj od niego linię prostą (kropkowaną) w górę, aż przetnie się z górną częścią boku szew i rękaw. Kierując się tą wskazówką, zmierz do talii po lewej stronie. 1 cm. Połącz „jedynkę” linią prostą z punktem bioder i linią wklęsłą z najwyższym punktem szwu bocznego na zakrzywionym podkroju rękawa.

Tył jest gotowy.

Musisz pomyśleć o umiejscowieniu półki. Możliwe są tu dwie opcje.

1. Amatorski. Odsuwamy się od prawej krawędzi kartki papieru o przybliżoną szerokość klapy. Do klasycznej wersji, biorąc pod uwagę dwie podstawy, wystarczy 6 - 7 cm. Niestety ta metoda nie gwarantuje dokładności.
2. Profesjonalny. Obliczamy szerokość półki wzdłuż bioder, dodajemy rozmiar rozwiązania zakładki od pachy (jeśli taka jest pomyślana), rozszerzenie półki wzdłuż dołu 1-2 zobaczyć. I jeszcze kilka centymetrów dla wygody rysowania półki.

W ten sposób szerokość półki wzdłuż bioder wynosi

Sob + Pt min. szerokość pleców w biodrach

Rozmiar rozwiązania zakładki od pachy - 2,5 cm.

Na dole jest niewielka ekspansja. - już nie 1 cm.

Obliczoną szerokość, równą sumie powyższych wartości, odkłada się wzdłuż dolnej linii na prawo od bocznego szwu pleców i rysuje pionową pół poślizg.

Definicja półpoślizgu:

Pół płoza - środkowa linia symetrycznej półki i linia odpowiadająca środkowej linii korpusu z przodu. Półpoślizg w produkcie nakłada się na linię środkową ciała, przechodząc przez jamę szyjną i pępek. Półpłozy półek w marynarce, kurtce lub płaszczu pokrywają się przy nakładaniu.

Kontur źródłowy (Rys. 6) dla półki znajduje się w odległości pomiaru dpt od poziomej talii, która jest wspólna z plecami. Oprócz poziomej talii, wydłużyliśmy linię pach, bioder i pupy.

Do typowych figur i do budowania wzoru, zamiast dpt możesz skorzystać z obliczeń Saldo:

1/2 (Dpt minus Dts) + 1/2 stopnia wypełnienia minus 0,2 Ssh

W tym przypadku liczba kompletności wynosi od jednego do czterech. Mały (M) - 1, średni (C) - 2, duży (B) - 3 oraz w rozmiarach od 58 (OB, czyli bardzo duży) - 4.

Wartość balansu mierzona jest w górę od oryginalnego oparcia, po rozłożeniu tego ostatniego. Jeśli postać jest zgarbiona, saldo będzie ujemne i będzie musiało być mierzone w dół od pierwotnego poziomu pleców.

Szerokość pod pachami już wyliczona i powinna zostać przesunięta z półpoślizgu. Formuła

Szg + 0,4 str

Oznaczamy szerokość półki za pomocą pionu i przystępujemy do budowy szyi.

Szerokość szyi = szerokość łodygi

Wysokość szyi = 0,45 Ssh

Jak zwykle mierzymy szerokość wzdłuż pierwotnego poziomu, wysokość - wzdłuż półpoślizgu i łączymy uzyskane punkty gładką linią (na ryc. 6 jest niebieska).

Warunkowe centrum klatki piersiowej (zaznaczone krzyżykiem) znajdujemy na przecięciu dwóch prostopadłych odcinków: w dół od oryginału - Bg i na lewo od półpłozy odległość do środka skrzyni. Obliczamy odległość, dzieląc na pół szerokość półki do pachy i wycofując się 1 cm do boku wyciętego z punktu podziału.

Dalej - róg sutyuzhka półki.

Od przecięcia półpłozy i poziomej wysokości skrzyni z promieniem 13 cm narysuj wycięcie, wzdłuż którego mierzymy od półpoślizgu do półek 0,7 cm. „0,7” łączy się z punktem przecięcia półpłozy z linią wysokości klatki piersiowej.

Aby uprościć następną operację, połóż arkusz kalki lub gęstego polietylenu na tkaninie i zakreśl szyję (niebieską), którą zbudowałeś, górną część półhalki do linii wysokości klatki piersiowej i wysokość klatki piersiowej poziomo. Po przecięciu wzdłuż obrysu połóż powstały wzór na ukośnej linii narysowanej przez „0,7” i zakreśl go.

Tym działaniem uwzględniliśmy wybrzuszenie klatki piersiowej.

Ale możesz po prostu położyć róg półki 1 cm. Znajduje się na wysokości klatki piersiowej. Aby to uwzględnić, arkusz z obrysem nakłada się na górną stronę narożnika (kreskowanie). Ta metoda jest prostsza, chociaż projektanci mody będą oburzeni taką prostotą.

Wróćmy teraz do szyi już do tej, która okazała się po zakręcie (ryc. 8).

Zaszewka na szyję. Najprościej jest użyć linii szyi uzyskanych przez pierwszy i drugi obrót fragmentu półki (szara linia przerywana i gruba czarna linia). Dla każdej z tych szyj, od dolnych punktów, mierzyć wzdłuż 4 cm. Pomiędzy czwórkami narysuj linię do środka klatki piersiowej i użyj jej jako linia symetrii zakładki. długość zakładki - 5 - 7 cm. Na podstawie wybranej wartości zaprojektuj zakładkę, wyrównując jej linie wzdłuż „jednolitego czarnego” dekoltu.

Półki pod pachami.

Wysokość pachy półki jest równa wysokości pachy z tyłu minus szew.

W takim przypadku wysokość pachy należy mierzyć od skrajnego punktu ramienia pionowo do poziomu pachy. Przypomnę, że szew pod pachą z tyłu jest 1 cm i nie bierzemy tego pod uwagę przy pomiarze.

Dodatkowe punkty pod pachami. Zaczynamy od zaznaczenia pełnej szerokości podkroju rękawa od pionu szerokości półki, którą znajdziemy punkt dotknięcia z poziomem pachy, dzieląc szerokość pachy na pół.

Następnie podkładając papier pod tkaninę wycinamy wycinakiem część podkroju rękawa z tyłu - od pionu górnej części bocznego szwu pleców do punktu, w którym styka się podkrój rękawa z tyłu. Powstała figura (różowy trójkąt) jest wycinana, nakładana i obrysowywana (ryc. 9).

Punkt styczny na szerokości półki w pionie obliczone według wzoru

0,3 szerokość pod pachami + 1,2 cm

Wartość mierzona od poziomu podkroju rękawa.

punkt barkowy znajduje się na przecięciu dwóch łuków.

Pierwszy łuk wykonywany promieniem równym odcinkowi od punktu styku z pionem do poziomu wysokości pach półki. Na rysunku ten segment jest oznaczony nawiasami klamrowymi i R₁. Środek, w którym umieszczona jest nóżka kompasu, jest przesunięty o 0,5 cm do półpoślizgu od punktu na pionie. Drugi łuk, zgadłeś, jest wykonywane przez promień Dp od strony szyi.

Górne ugięcie rękawa jest zwykle 2,5 - 3 cm, ale można to obliczyć za pomocą wzoru

Zgięcie pod pachy 0,1 + 0,8 cm

Segment do gięcia należy podzielić na pół i zbudować do niego prostopadłą odpowiedniej długości.

Dwusieczna kąta podkroju rękawa – ostatnim punktem wymaganym do wypełnienia krzywej – jest 2 - 2,5 cm. Ale można to również obliczyć za pomocą wzoru

Szerokość pod pachami 0,15

Aby to sprawdzić, możesz użyć wzoru na długość rękawów:

0,2 SG + 1,6 szerokość podkroju rękawa + 2 swoboda podkroju rękawa + 14 cm,

podczas gdy zwiększenie swobody pod pachami, jak wspomniano wcześniej, jest 30% str.

Podczas sprawdzania porównaj obliczoną wartość z długością pachy mierzoną wzdłuż krzywej. Głównym błędem początkujących jest dwukrotne zmierzenie długości podkroju rękawa za pomocą skopiowanego ciemnego trójkąta (w pobliżu punktu styku na wysokości podkroju rękawa). Idealna różnica między pomiarem a obliczeniem nie przekracza 1 cm.

Kontynuując rysunek, zmierz szerokość półki wzdłuż bioder od połowy płozy, korzystając ze wzoru

(Sat + Pb) minus szerokość pleców w biodrach

Przedłużając pion do talii od góry bocznego szwu półki, połącz powstały punkt talii z boczną kością udową i przedłuż linię do dołu.

Następnie obniż talię i spód półki o 1 cm.

Wartość ta podawana jest z uwzględnieniem wysokości naramiennika od boku półki. W razie potrzeby do tej wartości dodaje się współczynnik skurczu, który jest obliczany podobnie jak współczynniki rozciągania.

Aby ułatwić sobie sprawę, obniż 1 cm do pasa na półpoślizgu i wydłużyć w pionie centrum klatki piersiowej do talii i 1 cm w dół. Połącz „jednostki” i punkt przecięcia szwu bocznego z talią prostymi liniami.

Aby wymodelować dno, wydłuż pół płozę o 1 cm i połącz bocznym punktem na dole.

Kieszeń. Długość wejścia kieszeni w większości przypadków wynosi 15 - 16 cm. Ale do obliczeń możesz użyć wzoru

0,15 Cr + 8,5 cm,

natomiast maksymalna długość wejścia dla rozmiarów heroicznych 18 cm.

Linia kieszeni w tym modelu jest zaznaczona od pasa do 7 - 8 cm i równolegle do dna półki, natomiast pionowa szerokość półki powinna dzielić segment wejścia do kieszeni na pół.

Zakładka pod pachy może mieć dwa wierzchołki (linia ciągła) lub jeden (linia niebieska). W każdym razie zaznaczanie zaczynamy od osi symetrii zakładki, dla której mierzymy szerokość półki od pionu na wysokości podkroju rękawa 3,5 - 4 cmi niedrogie - 2,5 - 3 cm od jego środka.

Rozwiązanie zakładania pod pachy talia w zdecydowanej większości przypadków jest 2 - 2,5 cm. Jeśli zakładka będzie miała jeden wierzchołek, wówczas jej otwarcie na poziomie pachy będzie również równe 2 - 2,5 cm. Aby zrekompensować utratę długości pachy, obszar baryłki (zacieniony) jest przesunięty na bok o ilość roztworu i ukształtowany w gładkie linie.

Dla szczupłych młodych mężczyzn możesz dodać kolejną zakładkę nad kieszenią. Rozwiązanie - 1 cm, długość 12 - 14 cm. Odległość od początku wejścia do kieszeni 1 - 2 cm.

Podsumowując, pozostaje wyrównanie bocznych odcinków półki i tyłu (nawiasy klamrowe i znak równości) od pasa do dołu i narysowanie dolnej części półki gładką linią z odchyleniem ok. 0,5 cm.

Baza gotowa...prawie gotowa...

Zanim zaczniesz budować klapa (ryc. 10), konieczne jest przesunięcie szwu na ramionach: podnieś tył i opuść półkę o 0,5 cm. Dodatkowo ramię półki musi być przedłużone w kierunku dekoltu o 2 - 3 cm i odnotowując na półpoślizgu punkt zbieżności półek zgodnie z miarą, połącz „zbieżność” z „trojką”. W ten sposób otrzymasz linia zagięcia klapy.

Następnie będziesz potrzebował pionu, który ogranicza szerokość koralika. Spędź go, cofając się od półpoślizgu do zakładki tkaniny 4 - 4,5 cm.

Korekty będzie wymagał również kark - jest obniżony o połowę poślizgiem 1 - 3,5 cm. Krzywa szyi jest następnie przedłużana do pionowa krawędź deski.

Wystająca część klapy zarysowana jest ledwie wypukłą linią. Jeśli tkanina jest w paski, wybrzuszenie nie może przekraczać 0,3 - 0,5 cm, ponieważ pasek powinien przebiegać wzdłuż ruchomej krawędzi.

W modelach marynarek jednorzędowych dolna część boku może się odchylać 1 do 4 cm. Do naszego rysunku weź 1 cm.

W razie potrzeby spód boku można zaokrąglić, ale lepiej jest wykonać wybrzuszenie wzdłuż krawędzi boku pod kątem, który przechodzi w dolną linię. Uprości to późniejsze przetwarzanie produktu na etapie łączenia „góry” z podszewką.

Markup ulotki: długość 10 - 12 cm, nachylenie jest dowolne. Odległość od pachy do początku wejścia do kieszeni jest nie mniejsza niż 7 cm. Wejście do klapy - nie więcej 1/3 długość.