Książki o technikach cięcia i modzie jako biznesie

Wiera Olchowskaja 2009 g

1. Literatura modowa

Analizując produkcję książkową o modzie i krawiectwie, można zauważyć, że proponowane metody konstruowania wykrojów mają pewne różnice, które są widoczne w miarach, wzorach i stylu prezentacji materiału. Ze względu na charakter prezentacji, książkowe metody projektowania odzieży można warunkowo podzielić na dwie kategorie: pisane przez krawca specjalizującego się w dziedzinie krawiectwa indywidualnego oraz pisane przez projektanta odzieży, który opracowuje wykroje dla dużych przedsiębiorstw krawieckich.

Technika noża indywidualisty jest zwykle elegancka i prosta. Nieliczne oznaczenia literowe i przejrzyste formuły, a także nacisk na oko i zdrowy rozsądek ułatwiają zrozumienie logiki konstrukcji. Kolejność budowania rysunku jest łatwa do zapamiętania.

Technika konstruktora jest ociężale opisana i obfituje w oznaczenia literowe, współczynniki i indeksy. Dwupiętrowe formuły utrudniają uwzględnienie logiki.

Niestety książki projektantów odzieży królują od około 50 lat i nie kojarzą się czytelnikowi z modą. A z czym mogą kojarzyć się suche podręczniki z przestarzałymi modelami i „starymi” metodami przetwarzania? Zjawisko to doprowadziło branżę modową do paradoksu: profesjonaliści korzystają z gotowych wykrojów z czasopism wydawanych dla amatorów.

Z powyższego wynika kolejne pytanie: kto zyskuje na pisaniu i publikowaniu przestarzałych książek o szyciu? Odpowiedź: nikt. Współcześni autorzy książek o robótkach ręcznych to „wąscy” profesjonaliści, którzy nie znają ani techniki rysowania, ani grafiki komputerowej niezbędnej do konstruowania rysunków, ani metodyki nauczania technik cięcia. Ci ludzie dopiero zaczynają „wypełzać” z internetu, a materiały czerpią głównie z książek wydanych pół wieku temu. A konieczność zaangażowania artysty i grafika komputerowego zmniejsza i tak już skromne honoraria autorów.

Okazuje się, że przyszłość literatury użytkowej należy do „szerokich” specjalistów, którzy potrafią łączyć kilka zawodów.

2. Profesjonalni krawcy nie wiedzą, jak ciąć?

Kolejny paradoksalny trend naszych czasów. Dlaczego dokładnie? Nie, nie można obejść się bez specjalnych umiejętności, ale nie ma sensu rozwijać podstaw (wstępnych wzorów) do modelowania w dziedzinie krawiectwa masowego. Można po prostu kupić magazyn z gotowymi wykrojami na wszystkie rozmiary, na szczęście tam fasony są prymitywne, rozmodelowane do woli i wprowadzone do produkcji. W ten sposób działają krajacze wielu małych przedsiębiorstw krawieckich. To dla nich, a nie dla amatorów, sprawdza się dziś niezapomniana „Burda”, dlatego wszystkie osoby, których sylwetka odbiega od tzw. „normy”, wciąż mają problemy z ubraniem.

3. Robótki ręczne i komputery.

Być może najważniejszym krokiem w rozwoju robótek ręcznych i branży odzieżowej w ciągu ostatnich 20 lat był początek konwergencji krawiectwa i technologii komputerowej. Wspomniano już o komputerowym wspomaganiu projektowania wykrojów odzieży.

Tak zwany „komputerowy system projektowania” działa na dowolnym komputerze kompatybilnym z IBM pod WINDOWS 98 i pozwala na budowanie szablonów dla dowolnej typowej lub indywidualnej figury. Potrafi rysować wykroje w pełnym rozmiarze iw dowolnej skali, wydając gotowy rysunek na drukarce lub ploterze, automatycznie generuje naddatki na szwy, a co najważniejsze osiąga wysoką jakość wykrojów bez wypuszczania próbki.

Zaznaczam, że wykorzystanie tzw. „systemów” do projektowania ubrań, z pominięciem magazynów modowych, czyli bezpośrednio ze względu na wysokie koszty oprogramowania i technologii, jest jeszcze bardzo ograniczone nawet w fabrykach odzieżowych, ale już są dobre wieści.

Przykładem tego jest program według metody G. Zlachevskaya, który pozwala tworzyć bazy i drukować je na zwykłej drukarce A4. Wady - nadal trzeba modelować "ręcznie".

Skomputeryzowane maszyny do szycia i hafciarki wyglądają o wiele atrakcyjniej dla konsumenta. Istnieją już opcje przemysłowe i domowe. Podłączając taką maszynę do komputera osobistego można pobrać do niej wzory haftów. Oprogramowanie jest aktualizowane przez Internet.

Co ciekawe, można nie tylko importować do hafciarki projekty haftów zapisane w pamięci komputera, ale także eksportować utworzone przez siebie projekty haftów do komputera w celu ich rewizji lub przechowywania. Wzory można zapisywać na urządzeniach USB i pobierać w razie potrzeby. Możliwe jest nawet przekształcenie cyfrowych lub zeskanowanych fotografii w projekt haftu.

Cena takich kompleksów jest już przystępna, a wymiary są odpowiednie dla małych mieszkań i warsztatów. Rozpowszechnianiu się szycia i technologii komputerowej nadal utrudnia fakt, że szwaczki z reguły nie wiedzą, jak obsługiwać komputer.

Być może w niedalekiej przyszłości wyciągniemy wnioski z doświadczeń krajów europejskich w otwieraniu bezpłatnych kursów „eliminujących analfabetyzm krawiecki” w sklepach ze sprzętem krawieckim. Kupiłem maszynę do pisania - możesz chodzić na kursy. Jednocześnie cena tego samego kompleksu szycia i haftu w UE jest około dwa razy niższa niż na Ukrainie.

4. Kierunki rozwoju biznesu modowego

Jak każdy biznes, moda rozwija się w wielu kierunkach jednocześnie. Śmierć haftu ręcznego można już uznać za nieuniknioną, gdyż trend automatyzacji i komputeryzacji robótek ręcznych dopiero nabiera rozpędu.

Na poparcie powyższego należy wspomnieć o tzw. „szybkiej modzie”, która podbiła już 15% krajów rozwiniętych i stolice WNP. A na odludziu od dawna jest głównym segmentem rynku.

Z nazwy jasno wynika, że ​​​​wszystko opiera się na szybkości. Jeśli 20 lat temu my, „homo sovieticus”, mówiliśmy o „stylu lat 50.” lub „stylu lat 70.”, który wyznaczany był przez niezmienne od kilku lat „trendy”, to już 15 lat temu mieliśmy do czynienia z faktem istnienia „stylów mieszanych”. A teraz, wreszcie, dziś zwykłe dwa sezony są już przeszłością - projektanci mody są po prostu zobowiązani do tworzenia co najmniej czterech kolekcji rocznie.

Szybka moda została okrzyknięta ratunkiem dla europejskich producentów odzieży, ponieważ wielu hurtowników przestało importować odzież z Chin i Azji.

Dziś, aby przyspieszyć proces tworzenia modnych ubrań, europejscy producenci wysyłają na pokazy mody tzw. „łowców”, którzy pomiędzy pokazami kolekcji przesyłają faksem szkic do biura swojej firmy.

Warto zauważyć, że „szybka moda” jest zjawiskiem „dawnym zapomnianym” i wiąże się nie tyle z samą modą, ile z kolejnym kryzysem w produkcji odzieży. Aby przetrwać, właściciel firmy odzieżowej musi szyć szybciej i sprzedawać więcej niż wcześniej.

Kryzys przemysłowy lat 1929-1933 dał początek pierwszej „szybkiej modzie”. To właśnie w tym okresie najbardziej pracowici paryscy projektanci mody zaczęli po raz pierwszy pokazywać cztery kolekcje rocznie.

Cóż, dla nas wszystkie te trudności są bezużyteczne, ponieważ osoba urodzona w przestrzeni poradzieckiej, a zwłaszcza kobieta, ma wiele talentów. Jedną z nich jest intuicja, która pozwoli nam wybrać własny, niepowtarzalny styl w modzie.